Με αφορμή την αναζήτηση ενός προσώπου που έχει εξαφανισθεί, ο ήρωας της ταινίας ξεκινά ένα ταξίδι στο Βορρά. Εγκαταλείπει την ασφάλεια και τη σιγουριά του δικού του κόσμου – σπίτι, δουλειά, οικογένεια και επιχειρεί μια κατάβαση στον άλλο κόσμο του άγνωστου και της αβεβαιότητας. Ετσι η συμβολική κάθοδος στον Αδη – επίσκεψη στο Νεκρομαντείο της Εφύρας, οριοθετεί και σηματοδοτεί τη διπλή παρουσία του Αδη στην ταινία. Αφενός, ένα ταξίδι στον εσωτερικό κόσμο, περίσκεψη και στοχασμός για την πορεία μιας ζωής, μια καταβύθιση σ’ αυτή την “κόλαση της συνείδησης” και αφετέρου, ένα ταξίδι στον κόσμο του “άλλου”, στο ρευστό ιστορικό περίγυρο των απρόβλεπτων κοινωνικών αλλαγών που συμβαίνουν στις γειτονικές βαλκανικές χώρες. Η ιστορία της Ευανθίας, που σαν άλλη Αλκηστη, θα κατέβει στον Άδη, στη θέση του άντρα της, του Αδμητου, επισημαίνει και “δανείζεται” από την Ευριπίδεια τραγωδία το ήθος, σαν στάση ζωής. Η θυσία της Ευανθίας αφυπνίζει, παραδειγματίζει τον Μάνο για μια ηθελημένη αναζήτηση των ορίων για μια απόπειρα κάθαρσης, εξιλέωσης.
