Χρυσόσκονη

Αθήνα, σήμερα. Τρία αδέρφια αντιμετωπίζουν την προοπτική πώλησης του πατρικού τους σπιτιού. Οι αγοραστές θα το κατεδαφίσουν για να ανεγείρουν στη θέση του ένα σύγχρονο κτίριο. Ο Αλέξης υπερασπίζεται την πώληση τεκμηριώνοντας τη θέση του στο οικονομικό όφελος που αυτή θα αποφέρει.

Η Αννα αντιδρά αρνητικά. Το πατρικό σπίτι είναι γι’ αυτήν η μνήμη της παιδικής της ηλικίας. Η Αμαλία διστάζει να αποφασίσει, εγκλωβισμένη ανάμεσα στο συναίσθημα και τις πρακτικές της ανάγκες. Οι ήρωες συγκρούονται με τον εαυτό τους μέσα σε μια πόλη που συγκρούεται με τη μνήμη της ιστορίας της. Η πώληση του πατρικού σπιτιού λειτουργεί σαν αφορμή για να βγούν στο φώς οι διαπροσωπικές σχέσεις των ηρώων. Η εικόνα που ο ένας έχει για τον άλλο ερήμην του. Τα “non dit” που χαρακτηρίζουν τους οικογενειακούς δεσμούς και αποκαλύπτουν τραύματα όταν ξυθεί η επιφάνεια της παιδικής ηλικίας. Μιά επιφάνεια πασπαλισμένη χρυσόσκονη, σαν παραμύθι.

Το παραμύθι όμως αποδυναμώνεται από ένα τυχαίο γεγονός. Ενα μήνυμα από το παρελθόν λειτουργεί καταλυτικά και ωθεί τους ήρωες να ορίσουν το δικό τους στίγμα στη δική τους εποχή. Να ισορροπήσουν ανάμεσα στο χρέος της μνήμης και το χρέος της λήθης. Να ενηλικιωθούν, παίρνοντας στα χέρια τους το παρόν της δικής τους ζωής.